‘अचेल’ – गजल

भुल्न खोज्दा मिलनका साथहरू अचेल
सम्झिएर रुँदै बित्छन रातहरू अचेल

रित्तीएका म झै उजाड देख्छु बनपाखा
शिसिरमा रुख सँगै पातहरू अचेल

निकालेर मुटु दिँदा पाइदैन् त्यो राज
चिन्नै गाह्रो ति मान्छेका जातहरू अचेल

यौबनमा नैरास्यता छाएपछी हेर
नदन्किदै निभ्न थाले मातहरू अचेल

सोध्न पाए दैव सँग मनभित्रका प्रश्न
जिज्ञासुलाई हुन्छ किन घातहरू अचेल